Wrzesień nam minął, rok szkolny i u nas się zaczął choć może nie tak intensywnie jak u innych rodzin, bo wszystkie nasze dzieci są malutkie i chodzą na dodatkowe zajęcia tylko na kilka godzin miesięcznie a córka do przedszkola wiec nie jest to taka regularna szkoła to my jednak z innego względu zapamiętamy Wrzesień 2021. Nasi dwaj chłopcy poznali swoich rodziców adopcyjnych ;-) były to dwa pełne emocji, wzruszeń, śmiechu ochów i achów spotkania ;-) to bardzo dobra wiadomość prawda ? Dla chłopców bardzo ;-) dla nas też no i dla rodziców adopcyjnych również. Wszyscy jesteśmy mocno podekscytowani zmianami i tym co będzie dalej. Kolejnym etapem są spotkania z dzieckiem a następny etap to już zabranie swojego syna do domu i rozpoczęcie nowego rozdziału w swoim życiu jakim jest - rodzicielstwo ;-) Bardzo się cieszymy, że możemy w tym wszystkim brać udział, staramy się wspierać, przekazywać tyle informacji o chłopakach, żeby rodzice adopcyjni zapoznali się ze wszystkim co dotyczy wychowania i opieki tych naszych małych dwóch urwisów ;-) Także trzymajcie kciuki, bo gdzieś tam jesteśmy też my rodzice zastępczy i nasza córka i musimy się pożegnać z chłopcami, umożliwić im swobodne odejście do nowych rodzin - dla nas to bardzo trudne, wiemy jednak że za jakiś czas się zobaczymy bo przecież nie znikamy zupełnie z ich życia. Jeden chłopiec jest u nas od urodzenia a drugi trafił do nas jak miał kilka miesięcy, więc pierwsze uśmiechy, pierwsze ząbki, pierwsze kroczki, pierwsze urodzinki, pierwsze święta to wszystko u nas. Ten wspólny czas, te wszystkie radości i ich postępy pozostaną na zawsze w naszych sercach. Bardzo trudny czas u nas, zawsze wydaje mi się ze jesteśmy zwykłą rodziną, która po prostu opiekuje się dziećmi, dopiero wtedy gdy nadchodzi czas pożegnania dociera do mnie fakt - no nie jesteśmy przecież rodzina zastępczą, która musi się rozstawać z dziećmi gdy przychodzi na to pora. Dla nas to zawsze wielkie przeżycie ale i wielka radość móc obserwować nowo tworzące się rodziny, które są po uszy zakochane w naszych maluchach i już nie mogą się doczekać kiedy będą mogły zabrać dzieci do domów. Piękny i trudny czas przed nami. Jeśli śledzicie nasze losy napewno pamiętacie, że niedawno odeszła od nas dziewczynka a teraz chłopcy, jeszcze nigdy w naszej historii nie było tak, abyśmy rozstali się w zasadzie w jednym czasie z trójką naszych dzieci -  teraz się to właśnie dzieje. Czy jesteśmy na to gotowi - nie wiem, musimy być, bo wiemy ze nasza rola w tym miejscu dla tych dzieci się skończyła... a przecież czekają kolejne dzieci potrzebujące miłości, rodziny, domu i opieki... Trzymajcie kciuki, żebyśmy dali radę to wszystko przetrzymać z radością w sercu a nie z łzami w oczach no chyba, że to będą takie radosne łzy - łży szczęścia....

Bardzo dziekujemy pani Marcie Bogusławskiej, pani Karolinie Wojczuk oraz pani Ewie.

Wzruszona mama Justyna