Wczorajsza wizyta u specjalisty wiele nam wyjaśniła a diagnoza choć trudna do akceptacji jednak napawa optymizmem ... Dziecko u specjalisty nie wspópracowało, krzyczało, nie było właściwie z tym Dzieckiem kontaktu, miało swoj "zamknięty świat"...dobrze, że towarzyszył nam Promyczkowy tata, bo po dość trudnej i długiej obserwacji zabrał Dzieko na spacer a ja zostałam w gabinecie na omówienie wniosków i propozycjach dalszej pomocy. Po wizycie u Pani Doktor mięliśmy pojechać jeszcze po zakupy i najważniejsze zobaczyć lodowki, bo nasza w sobotę odmówiła współpracy ... Co prawda w sobotę myślałam, że to tylko żarówka się przepalił ale niedziela zweryfikowala już moje myślenie, natomiast poniedziałek upewnił, że jest nie do naprawy.. Niestety po "wyczerpującej" dla Dziecka wizycie u pani doktor nie weszliśmy do żadnego sklepu a bezpośrednio pojechaliśmy do domu i tak wróciliśmy ok.19.20. Jutro kolejne badania i wnioski, jakie? nie wiem... na chwilę obecną wnioski z poradni i diagnoza specjalisty pokrywają się i układają w pewną całość dając nam naprawdę zrozumienie... Zobaczymy czy po zebraniu wszystkich "kwitów" uda nam się zrealizować realną pomoc dla Dziecka, bo przed nami jeszcze długa przeprawa ... Ostatnio odnoszę wrażenie, że u Zastępcy Szeryfa coś drgnęło i pojawiają się maleńkie a jednak siedmiomilowe kroki do przodu, natomiast Maleństwo zaczęło sylabizować i tak pojawiło się najpiękniejsze słowo świata, które przywołuje dreszcze i wzrusza... I wiem, że wiecie o jakim słowie piszę... tak, to "mama"... wypowiadane w moją stronę, przywołujące mnie i skupiające uwagę... Z pozdrowieniami mama B