Kochani u nas wszystko ok, jesteśmy zdrowi choć chyba przed nami kolejna tura katarów bo jak jedno zaczęło to zapewne zaraz będą wszystkie dzieci miały zasmarkane noski... Tak bardzo sie cieszyliśmy bo ruszyliśmy z zajęciami w szkole i nawet najmniejszy niespełna roczny K. miał swoją pierwszą lekcję a że była to dogoterapia to śmieliśmy się z mężem że pies musi uważać żeby mały K. go nie ugryzł bo pomimo tych swoich uroczych dwóch ząbków gryzie wszystko co ma w zasięgu ;-) U nas zwykła codzienność, przedszkole zamkniete więc i córka w domu i 3 maluszków ;-) ale ja już jestem przyzwyczajona. Ostatnio w rozmowie z pewną panią padlo hasło, że ona by tak nie mogła.... Nie mogła by zająć się cudzym dzieckiem, przewinąć, itd. Mnie to bardzo zdziwiło zaczęłam jej tłumaczyć ze dla mnie nie jest to jakieś cudze dziecko, tylko moje bo żyje i wychowuje sie w naszej rodzinie i zawsze mam wrażenie że nasze dzieci są bardziej nasze niż rodziców biologicznych, którzy nie mają pojecia jak się rozwijaja ich dzieci i nie utrzymują z nimi żadnego kontaktu- nie wszyscy ale są tacy. A codzienne obowiązki jak karmienie przewijanie kapanie przecież to każdy rodzić się z tym mierzy, dzieci to nie tylko radości i zachwyty ale też mnóstwo codziennych obowiązków. mniej ważych i ważniejszych spraw, które trzeba robić no ale przecież my rodzice od tego jesteśmy- na tym to wszystko polega, że dbamy, pielęgnujemy i chronimy nasze dzieci.

A tak z takich nowości dla nas to poraz pierwszy w naszej rodzinie była praktykantka czyli osoba, która też chce być rodziną zastępczą, odbyła kurs i u nas odbywała praktyki. Tak sobie myślę że te kilkanaście godzin, które spędzilismy może beda pomocne w ogólnym pojeciu jak to wyglada od środka, że rodzina zastepcza to nie tylko opieka nad dziećmi, to też wspolpraca miedzy pcprem, rodzina biologiczna, sadami, osrodkami adopcyjnymi, rodzicami adopcyjnymi a wszystko po to by finalnie dziecko było szcześliwe. Czasem wszystko jes bardzo skomplikowane a czasem sytuacja dziecka szybko sie wyklaruje i mamy szczesliwe zakończenie. Mysle, jednak że rodzicem nikt nie nauczy się być na praktyce, dopiero uczymy się być rodzicem jak dzieci się nam rodzą lub przychodzą do nas, jest to taka jedna wielka nie wiadoma jak to będzie, ale mówie Wam warto ;-) warto yc rodzicem to najpiękniejsza misja na świecie ;-) Z moją praktykantką poznałyśmy się przez ten portal więc bardzo się ciesze, że podjęła taką decyzję o byciu rodzicem zastępczym i bardzo mocno trzymam za nią kciuki ;-)

Chciałabym serdecznie podziekować za wasze wsparcie, które do nas dociera pod róznymi postaciami. Jesteśmy ogromnie wdzięczni, trudno wyrazić slowami to co czujemy- ale naprawde dodajecie nam wiele energii do dalszego działania, bo jak wiemy że mamy w was oparcie wszystko staje się dużo łatwiejsze.

Bardzo dziekujemy:

pani Marlenie Giel, panu Kamilowi Marcisz, pani Ilonie Płonka-Kwiek - optyk Pro 21 z Krotoszyna, pani Natalii Tekiela, pani Henryce Lipińskiej, panstwu Helenie i Wojciechowi Krypiak, Fundacji Akademckiej Gaudemaus Igitu z Poznania, Pani Kasi pani Blance i księdzu Zbigniewowi z Towarzystwa Jezuitów z Warszawy.

Życzymy wszystkim pięknej palmowej Niedzieli bo to już jutro ;-)

Pozdrawiamy i wszystkiego dobrego

Cudeńka