Jutro mamy święto w domu. Jeden z chłopców będący u nas w pieczy zastępczej Adam kończy 13 lat. Przyszedł do nas mając lat 10. Jak szybko zleciało a wydaje sie jakby to było wczoraj. Przyjechał wychudzony, obcięty prawie na łyso chłopiec. W rękach trzymał małe pudełko z drobiazgami  zabrane z domu ,w którym w lodówce można było  znaleźć tylko butelkę wódki. Chłopiec bardo zaniebany w każdej dziedzinie. Uczyliśmy go wszystkiego: jak się myć żeby być czystym, że trzeba zmieniać bieliznę, skarpetki, do czego słuzy chusteczka higieniczna i wiele innych podstawowych czynności. Adam ma krótkotrwałą pamieć więc w szkole nie wszystko mu wychodzi.Dziś to już nie ten sam chłopiec ,który przekroczył progi naszego domu. Dziś jest dla nas jak syn jak brat dla naszej córki.W pamięci pozostały mi dwa  zdania  jakie powiedział Adam pierwszego dnia wieczorem.                                                                                                                    -Ja nie wiem czy się wyśpię ?

- Dlaczego ?-pytam.

- Bo ja nigdy nie spałem na łóżku.

Dziecino wszystkiego najlepszego :)